تجمع

آدمیزاد اسم هر دوستی و دوست داشتنی را عشق میگذارد. هر بار که کسی را محض سلیقه اش، تفکراتش، جمله بندی ها یا ظرافت دست هایش تحسین میکند خیال میکند عاشق شده. اما هیچکس جز زمان نمیداند که این حسِ دوست داشتن آنقدری عمیق نیست که اگر چند روزی بی خبری و فاصله بیفتد، بی مهری باشد، عشق هم سفر میکند و حتی دوست داشتن هم قهر میکند.

تجمع...

تقریبا هیچ پشیمونی و حسرت بزرگ و فراموش نشدنی ای تو زندگیم ندارم. وقتی بچه بودم و خطا میکردم خودمو سرزنش نکردم و خوشحال بودم که تجربه میکنم و درس میگیرم، و کم کم تجربه هام که به حدی رسید، دیگه بی فکر و برنامه کاری رو شروع نکردم. دیگه فقط به الان و اکنون فکر نکردم و تمرکزم رو آینده و نتیجه بوده. بنابراین پشیمون انتخاب های غلط نیستم، بلکه افسوس آدمهای غلطی رو میخورم که سر راهم قرار گرفتن. با دروغ، تجمع...

یه وقتایی آدم باید بپذیره که تو سلیقهء بعضی آدما جا نمیشه. همونطور که ممکنه چندین نفر شیفتهء استایل راه رفتنت باشن یا طرز سُر خوردن فریم عینکت رو گونه هات وقتی داری میخندی، چند نفرم ممکنه از ریخت و هیکل و صدا و سبک زندگیت خوششون نیاد. شاید چون تو سلیقه اونا خوشگل نیستی، داف نیستی، و همونقدر که از نظر کلی آدم، ساده و بی حاشیه بودنت، عملی و پلنگ نبودنت، لباس پوشیدنای نرمالت قابل تحسینه، از نظر خیلی تجمع...